oto żyję w różnych czasach, nieruchomy, a wyposażony we wszystkie ruchy, bowiem żyję w przestrzeni i należę do niej i wszystko, co jest przestrzenią, użycza mi jej przejmującej, przemijającej formy;
oto żyję w różnych czasach, nieistniejący, boleśnie nieruchomy i boleśnie ruchliwy i nie wiem zaiste, co mi jest dane, a co odjęte na zawsze
Piękne. Mam wrażenie, że żyję i boleśnie nieruchoma i boleśnie ruchliwa. Czas- najbardziej deficytowy towar na świecie, jedni narzekają na jego nadmiar i nie wiedzą co z nim zrobić (choć nie umiem zrozumieć takiego marnotrawstwa, kiedy czas się czymś wypełnia, aby szybciej zleciał), a inni i tych jest zdecydowanie więcej daliby wiele więcej niż mają, aby go zatrzymać, rozciągnąć, wykorzystać co do sekundy.
OdpowiedzUsuń~ Wokół tematu krążę ostatnio nieustająco. Należę do drugiej z wymienionych przez ciebie grup. Obyśmy doczekały czasowego dobrobytu:)
UsuńDoczekacie z pewnością...i też go Wam będzie brakowało....
Usuń~ Aniu, nie zabieraj resztek nadziei! ;)
Usuńcofam, cofam .....
Usuń~ Kupuję patent! Już jesteś bogata :)
UsuńOjejku...na co ja wydam to bogactwo.....
Usuń~ Szalej, kobieto! Spełniaj marzenia. Najlepiej te książkowe :)
UsuńTak Aniu- już kiedyś Cię prosiłam, abyś nie pozbawiała mnie złudzeń, że jak już przejdę w stan spoczynku to spocznę, znaczy odpocznę, znaczy niespiesznie będę smakować chwile
UsuńMyślę dziewczęta, że przesadziłam. Ja mam nie tylko inne warunki rodzinne, ale poza tym nie mam takiego pędu już do poznawania jaki macie Wy. I Wam to z pewnością zostanie...potrzebne Wam tylko będzie zdrowie i kasa. I tego Wam życzę.....byście mogły spokojnie doczekać emerytury w zdrowiu ....i by ZUS był wypłacalny....
UsuńA wtedy z pewnością będziecie realizować swoje marzenia .....
~ Widzę, że deficyt czasu nas uwiera jak jeden mąż:) Zatem łapmy piękne chwile i smakujmy, bo nie wiemy, co przyniesie jutro ;)
Usuń