Życiu zawsze tak!

Rok 1980, gabinet ginekologiczny. Po stwierdzeniu ciąży lekarz pyta pacjentkę:
- Zakładamy kartę czy usuwamy?
Co było standardowym postępowaniem w czasie, gdy kwitła komuna, a skrobanki wykonywano na życzenie, dziś wydaje się być czymś nie do przyjęcia, bo tak wiele się zmieniło! Tymczasem polska rzeczywistość zaskakuje. Właśnie w tym tygodniu dzięki rzeszowskiemu sądowi Polacy dowiedzieli się, że aborcja nie jest zabijaniem, a kobiety wychodzą ze szpitala Pro-Familia odciążone! Sędzina nie pozwoliła na sfilmowanie rozprawy ani swojej twarzy, a uzasadnienie wyroku zostało utajnione.
Rzadko odzywam się na blogu na tematy  nieksiążkowe, jednak tak ważne sprawy nie mogą pozostać bez echa. Ostatni wpis poświęciłam Wandzie Półtawskiej, a dziś druga wspaniała kobieta, o której kolejny film nakręcił Grzegorz Braun, przewrotnie tytułując go "Nie o Mary Wagner".

Wystarczyłoby, żeby zwolennicy aborcji obejrzeli tylko 48. minutę, żeby samemu przekonać się, jak dokonuje się rzezi bezbronnych. Dlaczego dzisiejszy świat zabiega o to, by człowieka nazywać "zlepkiem komórek", "płodem" czy "produktem zapłodnienia" - jak w jednej sekwencji mówi mężczyzna w białym kitlu, prezentujący końcówkę pompy. Bo przemysł aborcyjny idzie pełną parą. Mary Wagner usłyszała zarzut, że gwałci prawo aborcjonisty do zarabiania na życie. Rząd kanadyjski stworzył strefy ochronne wokół klinik i miejsc zamieszkania aborterów, bo protesty zwolenników życia uszczuplają dochody placówek! Pewnie wkrótce tak będzie w Polsce, bo wspomniana rzeszowska placówka oskarżyła działaczy Fundacji Pro-Prawo do Życia o naruszenie dóbr osobistych.

Jednak tam, gdzie sieje się największe zło, jednocześnie rodzi się dobro. Są ludzie, którzy wolą wybrać celę więzienną niż odwołać swoje poglądy. Do nich należy Mary Wagner, która nie przyjęła warunków zwolnienia, jakie zaproponował jej sąd. Kanadyjka przybyła do Polski, by dzielić się swoimi poglądami, doświadczeniem i zostawić przesłanie: Bądźcie czujni! Czym naraziła się wymiarowi (nie)sprawiedliwości? Modliła się przed klinikami dokonującymi aborcji, próbowała rozmawiać z kobietami chcącymi się poddać zabiegowi i wręczała im symboliczne białe róże. To realny front walki - docieranie do ludzi z prawdą. Kłamstwo aborcji rozszerza macki, a nasze społeczeństwo wydaje się jeszcze nie być gotowe na niszczenie kultury życia.

Miałam szczęście osobiście wysłuchać tej wspaniałej kobiety. Uduchowiona, łagodna, uśmiechnięta, emanująca wewnętrznym spokojem. Pochodzi z rodziny wielodzietnej, w tym pięcioro rodzeństwa to dzieci adoptowane. Rodzice byli przykładem przywiązania do życia, a ugruntowanie wiary przyniosło dziewiętnastoletniej dziewczynie spotkanie  z Janem Pawłem II. Wtedy to usłyszała i zapamiętała słowa: Nie lękajcie się bronić życia i nie lękajcie się wyjść z ewangelią życia na ulicę. Dziś po prostu to robi. Teraz chce przestrzec Polaków, by nie stało się w naszym kraju tak jak w Kanadzie. Jeszcze do 1969 roku aborcja w jej państwie traktowana była jako zabójstwo. Wobec zdecydowanego oporu społeczeństwa zastosowano etap pośredni, czyli propagowanie antykoncepcji. Po wprowadzeniu w prawie wyjątków, doszło do całkowitej legalizacji aborcji od momentu poczęcia aż do urodzenia się dziecka. Kolejnym krokiem jest legalizacja eutanazji. W Polsce furtka już została otwarta...

Udało mi się zamienić kilka słów...

...i  zdobyć błogosławieństwo dla córki...

Pożegnanie i zostaję z poczuciem winy, że nie robię dostatecznie wiele...